Yalçın Arzuoğlu

Homeros'un İlyada'sını okuyanlar bilirler. İlyada her ne kadar Truva savaşını anlatan destan olarak bilise de aslında, bana göre Tanrılar savaşıdır. Çünkü savaşa katılanların bir çoğu başta Zeus olmak üzere, Aşil, Hektor, Artemis, Hera vb. o günün inanç anlayışa göre Tanrı, yarı insan yarı tanrı ya da insan sulietine girmiş, figüran tanrılar olarak bilinir ve anlatılır. Truva savaşında baş rollerde Aşil ve Hektor var. Zeus tarafsız. Aşil ve Hektor zaman zaman insan kılığında da savaşırlar. Bu benzetme, beklenti veya dilek ve temenniler insanların ilk sözlü iletişime geçtikler, ilk yazıyı kullanmaya başladıkları günden bu yana hep var olmuştur. ''Tanrım onu öldür. Mahvet onu'' gibi... Aradan 3500 yıl geçti... Şimdi hiç kimse kalkıp da yukarıda Allah var demesin. Allah tabi ki var ama insanların akıllarında ve vicdanlarında. Eğer insanlar akıllarına ve vicdanlarını satar veya başkasının kullanımı için kiraya verirse, tanrılaşmış insanların sonu gelmez. Maalese

Büyük devlet olmak dilde ve kültürde hegoman olmayayı gerektirir. başkasının dilini konuşarak, başkansının kültürünün etkisinde kalarak büyük devlet oulmuyor.

Gök Tanrı Dini ve Varlık Birliği arasındaki benzerlik. Gök Tanrı Dininin temelleri Sümerlere kadar gider. Ancak m.ö. 600 yıllarında Thales ve devamında 3 filozof ile bilimsellige kavuşturulur. Bu temel dünyanan varoluşundaki dört kutsala dayanır. Su, hava, ışık ve toprak. Bu görüşe göre, Tanrı ışık vererek, insanlara, evrende yüzünü görünür kıldı.

Bu kitapda Türklerin bin senedir, sufle inanç anlayışı ile nasıl uyutulduklarını göreceksiniz.